Η ελληνική κυβέρνηση έχει ανακοινώσει την πρόθεσή της να αντλήσει τουλάχιστον 3 δισ. ευρώ από την πώληση μεριδίων του Δημοσίου σε εταιρίες εντός των επόμενων τριών ετών, προκειμένου να ευθυγραμμιστεί με τους όρους που έχουν θέσει η Ε.Ε. και το ΔΝΤ στο πλαίσιο του δανείου που έχει λάβει η χώρα.
Όμως, αντί να πουλήσει τα
«διαμάντια του στέμματος», ευελπιστεί ότι θα προσελκύσει το ενδιαφέρον των ξένων επενδυτών και των κρατικών επενδυτικών κεφαλαίων για αγορά μεριδίων σε προβληματικές κρατικές επιχειρήσεις.
Αυτή η στρατηγική μπορεί να είναι κατανοητή, αλλά σε καμία περίπτωση δεν είναι ρεαλιστική. Ποιος, άραγε, ο οποίος είναι λογικός θα «τρέξει» να αγοράσει το 49% των ελληνικών σιδηροδρόμων; Μπορεί να είναι «γραφικοί», αλλά έχουν ζημίες 1 δισ. ευρώ ετησίως και είναι φορτωμένοι με χρέη ύψους 10 δισ. ευρώ.
Προκειμένου να «γλυκάνει» την όλη διαδικασία η ελληνική κυβέρνηση έχει υποσχεθεί ότι θα προχωρήσει σε αναδιάρθρωση της εταιρίας και θα μειώσει τις διαδρομές που είναι προβληματικές. Αποτέλεσμα απεργιακές κινητοποιήσεις των εργαζομένων στους σιδηροδρόμους και πιθανώς να υπάρξουν και νέες εάν η Αθήνα παραμείνει πιστή σε αυτά που έχει υποσχεθεί.
Κατόπιν υπάρχει πρόταση για πώληση του 39% των, επίσης, προβληματικών ελληνικών ταχυδρομείων, στα οποία, όμως, η κυβέρνηση επιθυμεί να διατηρήσει την πλειοψηφία των μετοχών. Επίσης πουλά το 10% της ΕΥΔΑΠ και το 23% της ΕΥΑΘ. Παράλληλα, η ελληνική κυβέρνηση έχει ξεκινήσει διαπραγματεύσεις για αρκετά joint ventures που αφορούν σε λιμάνια, αεροδρόμια, τουριστικές υποδομές και αρκετά ακόμη, προκειμένου να δελεάσει τους ξένους επενδυτές, με σαφώς κορυφαίο στόχο τους Κινέζους, οι οποίοι ήδη βρίσκονται στην Ελλάδα προς αναζήτηση ευκαιριών.
Όμως, οι πιθανότητες να επιτύχει στην πώληση αυτών των προβληματικών περιουσιακών στοιχείων είναι εξαιρετικά λίγες. Ως εκ τούτου, η ελληνική κυβέρνηση θα πρέπει να εξετάσει το ενδεχόμενο -αν και θα το πράξει απρόθυμα- να αλλάξει τη στρατηγική ιδιωτικοποιήσεων και να θέσει προς πώληση μερικά από τα «πραγματικά ασημικά της οικογένειας».
Έχει στην κατοχή της το 51% των μετοχών της ΔΕΗ, του ενεργειακού μονοπωλίου της χώρας. Αυτήν τη στιγμή η εταιρία είναι κερδοφόρα, όμως είναι απίθανο να τεθεί προς πώληση για δύο λόγους. Ο ένας είναι πολιτικός: η κυβέρνηση δεν αντέχει να ξεκινήσει κόντρα με το πανίσχυρο συνδικάτο της εταιρίας, το οποίο απειλεί να βυθίσει την Ελλάδα στο σκοτάδι σε περίπτωση ιδιωτικοποίησης της ΔΕΗ.
Ο δεύτερος έγκειται στο γεγονός -όπως παραδέχτηκε η ίδια η εταιρία- ότι θα έχει ζημίες το 2013, με δεδομένο ότι τότε τα ετήσια κέρδη της θα κυμανθούν από 400 έως 500 εκατ. ευρώ, δηλαδή θα είναι λιγότερα από τα 600 εκατ. ευρώ που η ΔΕΗ καλείται να πληρώσει προκειμένου να αγοράσει άδειες CO2 και να ευθυγραμμιστεί με τους κανόνες εκπομπής ρύπων της Ε.Ε. Ας μην ξεχνάμε ότι η ΔΕΗ εξαρτάται από τον μην φιλικό περιβαλλοντικά λιγνίτη, προκειμένου να παράγει ηλεκτρική ενέργεια.
Όμως, υπάρχουν δύο ακόμη ελκυστικά περιουσιακά στοιχεία του ελληνικού δημοσίου για τα οποία οι επενδυτές θα ήταν πρόθυμοι να «τρέξουν» εάν τεθούν προς πώληση. Ο πλέον προφανής στόχος είναι ο ΟΠΑΠ, η εταιρία στοιχήματος (που έχει το μονοπώλιο στον κλάδο) και στην οποία το κράτος κατέχει το 39%. Ο ΟΠΑΠ είναι η μεγαλύτερη εταιρία στοιχήματος της Ευρώπης και αποτελεί μία μηχανή ταμειακών εισροών, έχοντας το 2009 κέρδη 594 εκατ. ευρώ και πωλήσεις 5,4 δισ. ευρώ. Αναμένεται ότι θα επεκταθεί στο online στοίχημα και η κυβέρνηση δεν θα έχει κανένα πρόβλημα να βρει ενθουσιώδεις επενδυτές πρόθυμους να αγοράσουν το μερίδιό της.
Ο δεύτερος προφανής υποψήφιος είναι ο ΟΤΕ, με την ελληνική κυβέρνηση να έχει τη δυνατότητα να πωλήσει το 20% του Οργανισμού που έχει στην κατοχή της. Η Deutsche Telekom (κατέχει το 30% της εταιρίας) είναι ήδη έτοιμη να προχωρήσει σε αύξηση του μεριδίου της και να κερδίσει τον έλεγχο του ΟΤΕ. Για μία ακόμη φορά, οι πολιτικοί λόγοι εμποδίζουν την πραγματοποίηση μιας τέτοιας κίνησης που θα ωφελούσε και τις δύο εμπλεκόμενες πλευρές. Όμως, αυτή είναι μία πολυτέλεια την οποία δεν έχει τη δυνατότητα να αντέξει η Ελλάδα.
FT.com
euro2day
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου