Όταν πήγαινα στο Λύκειο, πριν από xxxx χρόνια, κάποιο από τα βοηθήματα των εκθέσεων που χρησιμοποιούσαμε τότε, είχε στο θέμα «διαφήμιση» το εξής παράδειγμα που έδειχνε τη δύναμη που μπορεί να έχουν οι λέξεις και τα συναισθήματα που μπορούν να δημιουργήσουν:
Ένας ζητιάνος, τυφλός, γέρος, είναι
στην άκρη του δρόμου και ζητά τη βοήθεια των περαστικών. Πλάι του έχει μια ταμπέλα που γράφει «Βοηθήστε με, είμαι τυφλός«.Ελάχιστοι κοντοστέκονται, ελάχιστοι βοηθάνε. Οι περισσότεροι απλά προσπερνούν βυθισμένοι στα δικά τους προβλήματα, στο δικό τους μικρόκοσμο…
Κάποια στιγμή, φτάνει μπροστά του ένας καλοντυμένος κύριος. Σταματά. Κοιτάζει τον ηλικιωμένο τυφλό. Κοιτά και το κουτί με τα χρήματα που έχει μαζέψει. Είναι ελάχιστα… Θα τον βοηθήσει, δεν γίνεται αλλιώς…
Βγάζει από το χαρτοφύλακά του ένα μαρκαδόρο, παίρνει το χαρτόνι από το πλάι του τυφλού γέροντα και γράφει κάτι…
Το αφήνει ξανά στη θέση που ήταν πριν και φεύγει. Ο ηλικιωμένος απορεί, δεν έχει καταλάβει τι ακριβώς έχει κάνει ο καλοντυμένος κύριος. Κατάλαβε μόνο πως φορά ωραία και ακριβά παπούτσια, καθώς μπόρεσε να τα ψηλαφίσει.
Το αφήνει ξανά στη θέση που ήταν πριν και φεύγει. Ο ηλικιωμένος απορεί, δεν έχει καταλάβει τι ακριβώς έχει κάνει ο καλοντυμένος κύριος. Κατάλαβε μόνο πως φορά ωραία και ακριβά παπούτσια, καθώς μπόρεσε να τα ψηλαφίσει.
Από την αμέσως επόμενη στιγμή, όλοι όσοι περνάνε από μπροστά από τον τυφλό γέροντα, σταματάνε, τον βοηθάνε!!! Του αφήνουν χρήματα, του μιλάνε, τον παρηγορούν!
Τι έγινε, γιατί αυτή η μεγάλη αλλαγή; Δεν μπορεί να καταλάβει…
Τι έγινε, γιατί αυτή η μεγάλη αλλαγή; Δεν μπορεί να καταλάβει…
Μετά από μια ώρα περίπου, ο καλοντυμένος κύριος ξαναπερνά. Κοντοστέκεται μπροστά στο γέροντα, βλέπει το κουτάκι με τα κέρματα που του δίνουν οι περαστικοί, είναι πλέον γεμάτο! Ο τυφλός γέροντας, ψηλαφώντας τα παπούτσια του, καταλαβαίνει πως πρόκειται για τον ίδιο άνθρωπο που πέρασε προηγουμένως και έγραψε κάτι στην ταμπέλα του.
Τι έκανες τον ρωτά, και όλοι με βοηθάνε; Τι έγραψες στην πινακίδα μου;
Τα ίδια που έγραφες και εσύ πριν, μην ανησυχείς. Τα ίδια αλλά με άλλα λόγια…
Τι έγραψες ακριβώς τον ξαναρωτά;
Έγραψα… «Είμαι τυφλός και είναι Άνοιξη….» τίποτα άλλο….
Αργότερα, ψάχνοντας για αυτό, βρήκα πως αυτή ήταν μια ιστορία που έλεγε σε σεμινάρια που έδινε ο διαφημιστής DAVID OGILVY.
Σήμερα, βρήκα και αυτό το βίντεο στο youtube και αμέσως θυμήθηκα εκείνο το βιβλίο, εκείνη την ιστορία…
Δεν αξίζει απλά να το δείτε, πρέπει να το δείτε…
Δεν αξίζει απλά να το δείτε, πρέπει να το δείτε…
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου