Σε αντίθεση με τους χρυσοθήρες του 19ου αιώνα, ο 43χρονος Ραφι Στεπάνιαν δεν
κοσκινίζει το νερό καθισμένος στις όχθες κάποιου ποταμού στην εξοχή.
Αντιθέτως, αυτός περπατάει (ή μάλλον μπουσουλάει) στους δρόμους της Νέας Υόρκης οπλισμένος με ειδικές λαβίδες και σπάτουλες, ψάχνοντας για χρυσό (ή άλλα πολύτιμα μέταλλα) ανάμεσα στις ρωγμές των πεζοδρομίων, μέσα στη λάσπη και κάτω από χιλιοπατημένες τσίχλες. Μάλιστα, συχνά φτάνει στο σημείο να παίρνει τη λάσπη στο σπίτι του για να τη μελετήσει καλύτερα.
Ωστόσο, το εντυπωσιακό στην περίπτωση του 43χρονου δεν είναι τόσο το ότι ψάχνει αλλά το ότι τελικώς βρίσκει κρυμμένους "θησαυρούς μέσα στις στάχτες".
Μόνο το τελευταίο δεκαπενθήμερο, έχει βρει μικρά κομματάκια χρυσού, πλατίνας, διαμαντιών και ρουμπινιών συνολικής αξίας πάνω από 1.000 δολ.
"Πλέον, επιβιώνω κάνοντας αυτό το πράγμα", δηλώνει ο σύγχρονος χρυσοθήρας, σύμφωνα με τον οποίο, το έδαφος της 47ης οδού στο Μανχάταν είναι σπαρμένο με μικρούς θησαυρούς. "Η εν λόγω περιοχή είναι πλούσια και οι άνθρωποι, όταν περπατούν, συχνά ρίχνουν πράγματα", σημειώνει χαρακτηριστικά ο 43χρονος ο οποίος ό,τι βρίσκει, το πουλάει σε εργαστήρια επεξεργασίας πολύτιμων μετάλλων και σε κοσμηματοπωλεία. Άλλωστε, ο Στεπάνιαν είναι σε θέση να ξεχωρίσει τι αξίζει και τι όχι, δεδομένου ότι για 26χρόνια εργαζόταν ως επεξεργαστής και εκτιμητής διαμαντιών. [+]
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου