Ένας ολόκληρος "στρατός" από τουρκικούς γερανούς και μπουλντόζες εργάζεται πυρετωδώς στη Μέση Ανατολή, την κεντρική Ασία και την Αφρική, χτίζοντας φράγματα, στάδια και λεωφόρους, οδηγώντας τη χώρα σε ρεκόρ ανάπτυξης και
ενισχύοντας τη θέση της ως περιφερειακή δύναμη.
Απογοητευμένοι από την αργή πρόοδο των διαδικασιών ένταξης στην Ευρωπαϊκή Ένωση, η τουρκική κυβέρνηση αναζητά νέες στρατηγικές που συνδυάζουν την πολιτική επιρροή με την οικονομική ισχύ στον αναπτυσσόμενο κόσμο, ειδικά σε ισλαμικές χώρες και χώρες της πρώην Σοβιετικής Ένωσης, ενώ πρόσφατα επεκτείνεται και σε χώρες της Αφρικής.
Ζωτικής σημασίας είναι οι τουρκικές κατασκευαστικές εταιρείες που δραστηριοποιούνται σε περισσότερες από 80 χώρες. Μία από αυτές κατασκευάζει το νέο σύστημα μετρό στο Ντουμπάι σε μια κοινοπραξία με ιαπωνικές εταιρείες, ενώ άλλες είναι υπεύθυνες για μεγάλο μέρος των κατασκευαστικών έργων στο Καζακστάν και το βόρειο Ιράκ.
Αν και οι Τούρκοι κατασκευαστές δεν μπορούν ακόμη να ανταγωνιστούν μεγάλες ευρωπαϊκές και αμερικανικές εταιρείες, ωστόσο η αξία των έργων που έχουν αναλάβει οι τουρκικές εταιρείες αυξήθηκαν από 750 εκατ. δολ. το 2000, στα 23,6 δισ. δολ. το 2008, προτού μειωθούν στα 20 δισ. δολ. την περασμένη χρονιά, εξαιτίας κυρίως της αρνητικής οικονομικής συγκυρίας.
Η τουρκική κυβέρνηση ελπίζει να αυξήσει τον όγκο των διεθνών συμβολαίων στα 50 δισ. δολ. μέχρι το 2015, στόχος εφικτός αν υπολογίσει κανείς ότι 31 τουρκικές κατασκευαστικές εταιρείες περιλαμβάνονται στη λίστα των εκατό πιο πετυχημένων εταιρειών του κλάδου παγκοσμίως. Πρόσφατα, η χώρα υπέγραψε διμερείς συμφωνίες με χώρες όπως η Ρωσία, η Λιβύη και η Συρία, με στόχο την από κοινού κατάργηση της βίζας και τη διευκόλυνση των εμπορικών και τουριστικών συναλλαγών. Στην πρωτεύουσα του Καζακστάν, μία από τις πέντε χώρες με στενούς γλωσσικούς και πολιτιστικούς δεσμούς με την Τουρκία, οι τουρκικές εταιρείες πραγματοποιούν περίπου 70% των κατασκευαστικών έργων από το 1997.
Το 2001, η Τουρκία προχώρησε σε ριζική αναδιάρθρωση του τραπεζικού της συστήματος μετά από την οικονομική κρίση που προκάλεσε συρρίκνωση της κρατικής οικονομίας κατά 8,5% και εκτόξευσε τον πληθωρισμό στο 80%. Η κυβέρνηση της χώρας ενίσχυσε την επενδυτική εμπιστοσύνη και στην οκταετή θητεία της καταπολέμησε τον πληθωρισμό, ενθάρρυνε τις εξαγωγές, ενώ απέρριψε τη σύναψη νέου δανείου με το ΔΝΤ. Ο κατασκευαστικός τομέας οδηγεί την ανάπτυξη της χώρας που φτάνει σε επίπεδα ρεκόρ της τάξης του 11,7% το πρώτο τρίμηνο του έτους.
Η Τουρκία είναι ο σημαντικότερος κατασκευαστής στην πρώην Σοβιετική Ένωση, με περίπου 25% των τουρκικών κατασκευαστικών δραστηριοτήτων να πραγματοποιούνται στη Ρωσία, ενώ ακολουθεί η Λιβύη και οι πρώην σοβιετικές δημοκρατίες του Τουρκμενιστάν και του Καζακστάν. Το 2009, οι τουρκικές ξεκίνησαν τα πρώτα τους έργα σε Βραζιλία και Αγκόλα, ενώ δραστηριοποιούνται ακόμη σε Κατάρ, Αλγερία, Ιράκ, Ρουμανία και Αφγανιστάν.
Σύμφωνα με τον Πολ Μπάρι, ειδικό στις διεθνείς κατασκευές, οι τουρκικές εταιρείες εξελίσσονται σε πολύ σοβαρούς ανταγωνιστές άλλων πολυεθνικών κατασκευαστικών εταιρειών. "Είναι εξαιρετικά ανταγωνιστικές λόγω της σύνδεσης τους με τις μουσουλμανικές κουλτούρες στις οποίες δραστηριοποιούνται, αν και έχουν πολλά ακόμη να αποδείξουν προτού επιχειρήσουν να επεκτείνουν τις επιχειρήσεις τους σε Ευρώπη και Αμερική".
emea
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου