Στις βόρειες ακτές της Ρωσίας πρόκειται να κάνει την εμφάνισή του τον επόμενο χρόνο ένα κάπως ιδιαίτερο πλοίο: είναι το Ακαντέμικ Λομονόσοφ, ο πρώτος πλωτός πυρηνικός σταθμός από τους επτά που θα έχουν κατασκευαστεί έως το 2015 στα ναυπηγεία της Βαλτικής. Το Ακαντέμικ Λομονόσοφ, όπως και τα υπόλοιπα
έξι πλοία, θα έχει στο κατάστρωμά του δύο πυρηνικούς αντιδραστήρες τύπου KLT 40, οι οποίοι θα παράγουν 70 μεγαβάτ ηλεκτρισμού - ποσότητα αρκετή για την τροφοδοσία μιας πόλης 200.000 κατοίκων. Ο στόλος των πυρηνικών σταθμών θα πλέει κυρίως στη ρωσική Αρκτική Θάλασσα. Κάποια από αυτά τα πλοία θα χρησιμοποιηθούν για τη τροφοδοσία των υπεράκτιων εγκαταστάσεων της εταιρίας πετρελαιοειδών και φυσικού αερίου Gazprom.
Αυτή είναι μια από τις θεαματικές πρωτοβουλίες, στο πλαίσιο του ενδιαφέροντος που παρουσιάζεται σε διεθνές επίπεδο για τους πυρηνικούς σταθμούς μικρού και μεσαίου μεγέθους. Σήμερα υπάρχουν τουλάχιστον 15 τέτοιες εγκαταστάσεις σε προχωρημένο στάδιο κατασκευής σε διάφορες χώρες: Από τη Νότια Κορέα έως την Ιαπωνία και από τη Νότια Αφρική έως την Αργεντινή και τις Ηνωμένες Πολιτείες. Πριν από λίγες εβδομάδες, ο Μπαράκ Ομπάμα διακήρυξε την επιστροφή των ΗΠΑ στην πυρηνική ενέργεια με ένα επενδυτικό σχέδιο ύψους 54 δισεκατομμυρίων δολαρίων για την κατασκευή νέων μονάδων «κάθε μια από τις οποίες - όπως διευκρίνισε ο Αμερικανός πρόεδρος - θα απαλλάξει την ατμόσφαιρα από 16 εκατομμύρια τόνους διοξειδίου του άνθρακα».
Υπό το φως αυτών των εξελίξεων, το ενδιαφέρον στις Ηνωμένες Πολιτείες επικεντρώνεται πλέον στους «μίνι» πυρηνικούς σταθμούς. Τρεις μεγάλες εταιρίες που δραστηριοποιούνται στον τομέα της ενέργειας έχουν ζητήσει την άδεια από την αρμόδια υπηρεσία για την εγκατάσταση έως το 2018 μονάδων μικρού μεγέθους. Μια από αυτές τις μονάδες, η mPower, ψύχεται με νερό και έχει ισχύ 140 μεγαβάτ, δηλαδή δέκα φορές μικρότερη από τις συμβατικές μονάδες. «Με αυτή την τεχνολογία αποκομίζουμε σημαντικά οφέλη», είχε δηλώσει πρόσφατα στην εφημερίδα Wall Street Journal ο Ντόναλντ Μόουλ, αντιπρόεδρος της εταιρίας First Energy.
Τα συγκεκριμένα οφέλη είναι πολλά: στον μίνι πυρηνικό σταθμό υπάρχει η δυνατότητα να προστεθούν και άλλοι αντιδραστήρες εάν υπάρξει ανάγκη. Επειτα, όλη η εγκατάσταση είναι υπόγεια, ενώ στο εσωτερικό της έχει προβλεφθεί αποθηκευτικός χώρος για τα απόβλητα τα οποία θα παραχθούν στα 60 χρόνια της λειτουργίας της. Επίσης, τα κινούμενα τμήματα του σταθμού είναι πολύ λιγότερα απ’ αυτά των συμβατικών πυρηνικών σταθμών. Τέλος, το κόστος είναι πολύ μικρότερο: μια μονάδα mPower κοστίζει 750 εκατομμύρια δολάρια όταν το κόστος μιας συμβατικής μονάδας κινείται ανάμεσα στα 5 και τα 10 δισεκατομμύρια δολάρια.
«Στην αρχή ήμουν επιφυλακτικός», λέει στην αμερικανική εφημερίδα ο Τζακ Μπέικερ, επικεφαλής της εταιρίας Energy Northwest. «Αλλά πείσθηκα αναλύοντας το κόστος. Οι μικροί σταθμοί απαιτούν λιγότερο τσιμέντο και σίδερο. Επιπλέον, είναι πιο απλοί».
Η ιδέα των «μίνι» πυρηνικών σταθμών γεννήθηκε από τους μικρούς αντιδραστήρες που φέρουν πλοία, υποβρύχια και παγοθραυστικά. Παλαιότερα, το όριο για τη συγκεκριμένη κατηγορία αντιδραστήρων ήταν στα 300 μεγαβάτ. Η Διεθνής Υπηρεσία Ατομικής Ενέργειας αύξησε πρόσφατα το όριο στα 500 μεγαβάτ. Υπάρχουν, πάντως, κι εκείνοι που υποστηρίζουν ότι η εξάπλωση των «μίνι» μονάδων αυξάνει τον κίνδυνο εκτεταμένης μόλυνσης σε περίπτωση ατυχήματος, αλλά και τον κίνδυνο τρομοκρατικών επιθέσεων σε κατοικημένες περιοχές. Η άποψη αυτή, όμως, είναι μειοψηφική.
«Οι αντιδραστήρες αυτοί παρέχουν μεγαλύτερη ασφάλεια γιατί λειτουργούν με λιγότερο υλικό σχάσης. Είναι πιο απλοί στην κατασκευή τους και τοποθετούνται στο εσωτερικό της εγκατάστασης, ενώ για λόγους αντισεισμικής προστασίας κάποιοι από αυτούς είναι εφοδιασμένοι και με αμορτισέρ», δηλώνει στην εφημερίδα Corriere della Sera ο Κάρλο Λομπάρντι, καθηγητής στην Πολυτεχνική Σχολή του Μιλάνου.
Η Ιταλία, η οποία το 1987 είχε «εξορίσει» από το έδαφός της την πυρηνική ενέργεια με δημοψήφισμα, συμμετέχει μαζί με ακόμη εννέα χώρες στην κατασκευή του «μίνι» αντιδραστήρα Iris.
«Οι μικροί πυρηνικοί σταθμοί είναι η σωστή κατεύθυνση προς την οποία πρέπει να κινηθούμε σήμερα», καταλήγει ο Ιταλός καθηγητής
Π.Δημητρολόπουλος
ana-mpa.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου